Κατά τη ρωμαϊκή περίοδο οι υδροδοτικές ανάγκες της Πάτρας αντιμετωπίστηκαν με την κατασκευή ενός υδραγωγείου, ενός δημόσιου τεχνικού έργου, που θεωρείται προσφορά του αυτοκράτορα Αδριανού (2ος αι. μ.Χ). Το δίκτυο ύδρευσης της πόλης ξεκινούσε από την περιοχή Ρωμανού, και μετά από μια διαδρομή περίπου 7 χλμ. κατέληγε στην ακρόπολη, που βρισκόταν στη θέση του Κάστρου, απ’ όπου ένα δίκτυο αγωγών διένεμε το νερό στα δημόσια και ιδιωτικά κτήρια. Την κοιλάδα της Αρόης διέσχιζε μια εντυπωσιακή υδατογέφυρα με επάλληλες τοξοστοιχίες, εντός του επισκέψιμου σήμερα αρχαιολογικού χώρου σήμερα.
Το Ρωμαϊκό Υδραγωγείο καταστράφηκε στο μεγαλύτερο μέρος του πιθανόν από έναν ισχυρό σεισμό και αντικαταστάθηκε από το ύστερο Μεσαιωνικό υδραγωγείο που αποκαλύφθηκε το 2006, κατά τις εργασίες διάνοιξης της Μικρής Περιμετρικής Οδού, σε μικρή απόσταση από το Ρωμαϊκό. Αποτελούσε ένα παντελώς άγνωστο έως τότε μνημείο. Επρόκειτο για τμήμα υδατογέφυρας με τέσσερις ημικυκλικές καμάρες, πάνω στις οποίες έβαινε υδραύλακας. Επιμέρους τμήμα του υδραγωγείου με τρεις καμάρες αποκόπηκε και επανατοποθετήθηκε με την ίδια φορά εντός του αρχαιολογικού χώρου του ρωμαϊκού υδραγωγείου, ώστε να ολοκληρωθεί η κατασκευή της οδικής αρτηρίας.Το 2016 ήρθε στο φως η συνέχεια της υδατογέφυρας, με επτά επιπλέον καμάρες.
Η μορφολογία του Μεσαιωνικού υδραγωγείου και τα στοιχεία που προέκυψαν από την ανασκαφική έρευνα δηλώνουν ως χρονολογία κατασκευής του τα τέλη του 15ου – αρχές 16ου αιώνα και αποδίδεται στην οικοδομική δραστηριότητα των Οθωμανών.
